Nie obchodziło mnie co myśli ten człowiek w kapturze. Rzekłem jeszcze raz do niego spokojnie aby nie zdemaskować się.

- Naprawdę mam wpływy w obozie. Nie chodzi wam oto aby zawładnąć nad całą doliną. Chce wam jedynie pomóc w osiągnieciu celu a nie wydać was pierwszemu lepszemu strażnikowi.

Zaczołem się niecierpliwić i brakowało mi słów. Musiałem wymyślić coś lepszego aby mnie nie zabili.

- Jestem bardzo wpływowym myśliwym w ich obozie. Stephan ufa mi jak i Cureth. Jeśli chodzi oto kim jestem...Hehe.... zabilibyście mnie jak bym wam powiedział. Niejestem jedynie myśliwym, jestem kimś
więcej.

Po przyłożeniu ostrza mi do gardła przez tego człowieka robiłem się coraz wnerwiony i niemogłem wytrzymać napiecia.

- Cholera! Obiecajcie że mnie nie zabijecie jak powiem wam kim jestem. Proszę niechę jeszcze umierać. Myślicie że szedłem w góry na marne?

- Dobra nieatakujcie mnie jak się przemienie a ja was niezaatakuje. A więc jestem WILKOŁAKIEM!. Teraz patrzcie.

Po czym próbowałem się skupić tak aby przemienić się po raz pierwszy. Próbowałem oddzielić swoje myśli od pozytywnych i negatywncyh i dokonać przemiany.

@awak444

W pewnej chwili poczułeś straslziwy bół, z rąk zaczeły wyrastac ci szpony. Na całej skórze gęste, brązowe futro i zacząłeś powoli zamieniać się w wilkołaka. Wszystko to straszliwie bolało. Po chwili zamieniłeś się w wilkołaka jednak zabrąło ci to dużo więcej energii niż się spodziewałeś. Postacie nie odezwały się słowem tylko przyglądały się twojej przemianie.

@Roki

Po twoim krzyku podeszłą do ciebie postać w czarnym płaszczu, ubrana była tak samo jak postacie któe cię porwały. Podeszła do ciebie, stanęłą obok i rzekła:
- To ja jestem Wilku, czego chcesz jestem zajęty.

Kiedy tylko postacie zauważyły że próbowałeś to zrobić od razu zareagowały. Jedna z nich szybko podbiegła do ciebie i klingą swojego ostrza uderzyła cię z całej siły w kark. Poczułeś przeszywający ból, zdrętwiałeś i straciłeś przytomność.

--------------------------------------------

Jakiś czas później obudziłeś się gdzieś w pobliżu opactwa, byłeś strasznie słaby i znów byłeś człowiekiem. Kark miałeś zdrętwiały i strasznie cię bolał. Postacie nic ci nie ukradły lecz straciłeś wiele sił.

Wilku chwilę się zastanowił, uśmiechnął się zza kaptura i odrzekł:
- Jeśli tu weszliście i znacie mój przydomek to znaczy że zasłużyliście sobie. No dobrze dam wam szansę ale musicie udowodnić swą lojalność.